Najlepszym rozwiązaniem w leczeniu zawału mięśnia sercowego jest wykonanie zabiegu koronarografii oraz koronaroplastyki.
Koronarografia polega na badaniu tętnic wieńcowych. Zabieg polega na założeniu specjalnego wenflonu do tętnicy udowej (rzadziej tętnicy promieniowej), poprzez który wprowadza się przez aortę cewniki, których końcówki, pod kontrolą lampy rentgenowskiej, umieszcza się w ujściu lewej i prawej tętnicy wieńcowej. Przez cewniki podaje się specjalny płyn, tzw. kontrast, którego przepływ przez naczynia wieńcowe jest widoczny przy prześwietleniu pacjenta promieniowaniem rentgenowskim. Dzięki temu można zobaczyć w jakim stanie są naczynia wieńcowe, które z nich jest zwężone albo zamknięte przez miażdżycę.
Koronaroplastyka z kolei polega na poszerzeniu zmiany miażdżycowej, albo na udrożnieniu zamkniętego naczynia. Wykonuje się to specjalnymi wąskimi drucikami, na których jak na nitce, wsuwa się do naczyń wiecowych baloniki, które nadmuchiwane płynem, poszerzają się i wciskają zmiany miażdżycowe w ścianę tętnicy. Po udrożnieniu naczynia w miejscu zmiany miażdżycowej wstawia się tzw. stent. Stent najlepiej porównać obrazowo do okrągłej sprężynki, którą można znaleźć w wielu długopisach. Sprężynka taka, nasunięta na specjalny balon, jest wprowadzana do naczynia wieńcowego i umieszczana w tym miejscu, w którym znajduje się zmiana miażdżycowa. Następnie balon, na którym znajduje się stent, rozpręża się. Wówczas stent poszerza się i wprasowuje w światło naczynia wieńcowego – tworzy się swoisty szkielet tętnicy wieńcowej, który zapewnia doraźnie przepływ krwi w zmienionym miażdżycowo naczyniu. Oczywiście nie we wszystkich sytuacjach można założyć stent. Czasami, z uwagi na średnice naczynia wieńcowego, albo na ilość istotnych zmian miażdżycowych lub choroby współistniejące, pacjenta kwalifikuje się do leczenia operacyjnego , czyli do by-passów.
W pewnych sytuacjach (zgodnie z wytycznymi medycznymi) dopuszczalne jest stosowanie samego leczenia farmakologicznego tj. podania specjalnych leków „rozpuszczających” zakrzep krwi powstający na pękniętej blaszce miażdżycowej. Leczenie takie jest skuteczne tylko w pewnych okolicznościach i z reguły i tak wymagane jest po nim wykonanie koronarografii.
W Polsce istnieje sieć około 130 pracowni hemodynamicznych, w których wykonuje się zabiegi koronarografii i koronaroplastyki przez całą dobę.
System opieki zdrowotnej jest tak skonstruowany, iż z każdego miejsca w Polsce pacjent ze świeżo rozpoznanym zawałem mięśnia sercowego określonego rodzaju, powinien trafić do najbliższej pracowni jak najszybciej. Pod tym względem system opieki zdrowotnej w Polsce jest najlepszy w Europie. Trochę inaczej niestety wygląda opieka ambulatryjna nad pacjentami - jeśli pacjent po zawale mięśnia sercowego ma czekać na przyjęcie w poradni kardiologicznej kilka miesięcy to jest delikatnie rzecz ujmując nieporozumienie.
A tak wygląda zakrzep krwi jaki powstaje w naczyniu wieńcowym na pękniętek blaszce miażdżcycowej - średnica tego sitka to ok. 2 cm.
