Choroba wieńcowa uwarunkowana jest w dużym stopniu czynnikami związanymi z rozwojem cywilizacyjnym oraz związanym z tym stylem życia, który jest siedzący, stresujący, oparty o niezdrową dietę i zachowania antyzdrowotne, jak palenie tytoniu, czy brak aktywności fizycznej.
Choroba wieńcowa należy do grupy chorób serca i naczyń krwionośnych, w tym przypadku naczyń tętniczych doprowadzających krew do serca (czyli naczyń wieńcowych) i formalnie jest objawową postacią choroby niedokrwiennej serca (por. Szczeklik 2005).
Pojęcie choroby niedokrwiennej serca odnosi się do wszystkich sytuacji, w których dochodzi do zaburzeń ukrwienia mięśnia sercowego i związanych z tym objawów, i poza chorobą wieńcową - czyli chorobą niedokrwienną serca na tle miażdżycy - obejmuje następujące przypadki:
- skurcz tętnicy wieńcowej (na przykład w przebiegu dławicy naczynioskurczowej),
- zator tętnicy wieńcowej (na przykład w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia),
- zapalenie tętnic wieńcowych (na przykład w przebiegu choroby układowej jaką jest toczeń rumieniowaty układowy),
- zmiany w tętnicach wieńcowych w przebiegu zaburzeń metabolizmu (na przykład w mukopolisacharydozie),
- wady naczyń wieńcowych,
- urazy naczyń wieńcowych,
- zakrzepica tętnicza w skutek zaburzeń hemostazy (na przykład stanu nadpłytkowości),
- zmniejszona podaż tlenu w stosunku do zapotrzebowania nie związana ze zmianami w tętnicach wieńcowych (na przykład w przebiegu wad zastawki aortalnej) czy rozwarstwienie aorty (Szczeklik 2005 s. 138).
Często pojęcia choroba wieńcowa oraz choroba niedokrwienna serca są stosowane zamiennie, ale należy pamiętać, że określenie choroba niedokrwienna serca jest pojęciem szerszym.
